นิทาน

The Sick Lion

A Lion, unable from old age and infirmities to provide himself with food by force, resolved to do so by artifice. He returned to his den, and lying down there, pretended to be sick, taking care that his sickness should be publicly known. The beasts expressed their sorrow, and came one by one to his den, where the Lion devoured them. After many of the beasts had thus disappeared, the Fox discovered the trick and presenting himself to the Lion, stood on the outside of the cave, at a respectful distance, and asked him how he was. "I am very middling," replied the Lion, "but why do you stand without? Pray enter within to talk with me." "No, thank you," said the Fox. "I notice that there are many prints of feet entering your cave, but I see no trace of any returning."
He is wise who is warned by the misfortunes of others.

แปล

Lion ไม่สามารถจากอายุ เพื่อให้ตัวเองด้วยอาหารที่กำลังมีมติให้ทำโดยเล่ห์กล เขากลับไปถ้ำเขาและนอนลงที่นั่นแสร้งทำเป็นป่วยดูแลที่ เจ็บป่วยของเขาควรจะรู้จักสาธารณะสัตว์แสดงความ เศร้าโศกของพวกเขาและมาหนึ่งโดยหนึ่งเพื่อ ที่สิงโตกินพวกเขา หลังจากหลายสัตว์ ได้หายไปจึง หมาป่าค้นพบเคล็ดลับและนำเสนอตัวเองให้สิงโตที่อยู่ด้านนอกของถ้ำโดยมีระยะห่าง เคารพและถามเขาว่าเขาเป็น "I am ปานกลางมาก"สิงโตตอบ"แต่ทำไมคุณไม่ยืน? สวดป้อนในการพูดคุยกับฉัน. "ไม่ขอบคุณ,"หมาป่า กล่าว "ผมสังเกตเห็นว่ามีหลายพิมพ์ของเท้าเข้าไปในถ้ำของคุณ แต่ฉันไม่เห็นร่องรอยใด ๆ กลับมา.

เขาฉลาด ที่จะเตือนด้วยเคราะห์ของผู้อื่น

The Ass in the Lion's Skin

An Ass once found a Lion's skin which the hunters had left out in the sun to dry. He put it on and went towards his native village. All fled at his approach, both men and animals, and he was a proud Ass that day. In his delight he lifted up his voice and brayed, but then every one knew him, and his owner came up and gave him a sound cudgelling for the fright he had caused. And shortly afterwards a Fox came up to him and said: "Ah, I knew you by your voice."

Fine clothes may disguise, but silly words will disclose a fool.

แปล

คนโง่
เมื่อพบผิว สิงโตนักล่า มีซ้ายออกแดดให้แห้ง เขาวางบนและไปสู่หมู่ บ้านชาวเขา ทั้งหมดหนีไปที่แนวทางของเขาทั้งชายและสัตว์และเขาเป็นคนโง่ภูมิใจ วันที่ ในความสุขของเขาเขายกเสียงและ ร้อง ของเขา แต่แล้วทุกคนรู้ว่าเขาและเจ้าของของเขาขึ้นมาและให้เขา cudgelling เสียงตกใจเขาเกิด และเร็วต่อไป หมาป่า มาถึงเขาและกล่าวว่าฉันรู้ว่าคุณโดยเสียงของคุณ.